Wielu rodziców z obawą oczekuje chwili gdy, ich dziecko pójdzie do żłobka. Często z powodu wielu wątpliwości i strachu odwlekają ten moment tak długo, jak to tylko możliwe. Tym sposobem dzieci omijają żłobek, a nawet przedszkole i idą prosto do szkoły. Jeżeli już idą do żłobka czy przedszkola, okres ten przebiega pod znakiem płaczu, strachu, kłótni, nerwów i zmęczenia.

Rodzice przede wszystkim martwią się o bezpieczeństwo dziecka, zostawionego pod opieką obcej osoby. Mamy często czują duże wyrzuty sumienia z powodu konieczności lub chęci powrotu do pracy. Rodzice boją się rozłąki z dzieckiem, które do tej pory było wyłącznie z nimi oraz tego jak ono sobie z tą rozłąką poradzi. Boją się też trudnej adaptacji do warunków żłobka, płaczu dziecka, krzywdy, którą mu tym wyrządzają.

Każda z tych obaw jest zrozumiała i każdy rodzic ma prawo ją odczuwać. Jednak wcześniejsze przygotowanie do pierwszego dnia w żłobku jest możliwe i bardzo pomocne. Pragnę przedstawić kilka sposobów, które mogą pomóc rodzicom i dziecku, przezwyciężyć trudne chwile.

Hasłem przewodnim powinno być OSWAJANIE. Tak jak do pierwszej wizyty u lekarza czy na basenie- tak i do pójścia do żłobka można dziecko wcześniej przygotować.

1. Już od pierwszych miesięcy życia dziecka, przyzwyczajaj je do nowych twarzy: wychodź do znajomych, na place zabaw, pozwalaj innym członkom rodziny zajmować się maluchem. W ten sposób nabierze odwagi i będzie łatwiej nawiązywać kontakty.
2. Nocowanie u dziadków, cioci, przyjaciół to świetny sposób na oswajanie z nowymi miejscami. Dziecko nie będzie się bało zasypiać w żłobku bez rodziców, będzie potrafiło bawić się z innymi. W bezpiecznym miejscu, z osobami, które zna, powoli przyzwyczai się do rozstania z rodzicami.
3. Czytajcie książeczki (np. z serii Kamyczek od 2 r. ż.). lub słuchajcie bajek o tym jak jest w żłobku. Wspólnie rozmawiajcie o tym, jak wygląda dzień, co tam robią dzieci, co robi Pani. Twoja starsza pociecha będzie mogła o wszystko Cię zapytać, a młodszej ze szczegółami opowiedz, co się dzieje na każdym obrazku.
4. Pozwalaj dziecku na samodzielną zabawę. Niech kilka razy w ciągu dnia, przez chwilkę zajmie się sobą, wymyśli dla siebie zajęcie. Może też bawić się z innym maluchem czy rodzeństwem bez ingerencji rodziców. Ty w tym czasie możesz przygotować obiad, coś posprzątać czy usiąść i napić się herbaty. Gdy maluch pójdzie do żłobka, będzie mu łatwiej  odnaleźć się wśród grupy dzieci, gdzie nie jest jedynym, który wymaga uwagi. Ogranicz noszenie dziecka na rękach, staraj się uczyć dziecko spożywania posiłków lub karmienia przy stole, ucz samodzielnego zasypiania w ciągu dnia ( nie kołysz, nie bujaj itp.), powoli przyzwyczajaj do korzystania z nocniczka.
5. Wcześniej poznajcie drogę z domu do żłobka. Rozejrzyjcie się, co ciekawego mijacie po drodze, jak wygląda budynek żłobka.
6. Nigdy nie zostawiaj dziecka od razu na pięć czy sześć godzin.
7. Nigdy nie wychodź bez pożegnania. Zawsze, nawet podczas dni adaptacyjnych, podejdź do dziecka, uklęknij, powiedz, że wychodzisz do pracy i wrócisz na przykład po obiedzie czy po drzemce, ucałuj i przytul, pomachaj. Ma to być czułe, ale zdecydowane pożegnanie. Dziecko musi wiedzieć, że nie znikasz nagle. Może wtedy wpaść w panikę ze strachu, że już nie wrócisz.
   1. Nie mów dziecku, że wrócisz za chwilę, gdy tak na prawdę wracasz za kilka godzin.
   2. Staraj się nie spóźniać, aby nie zawieść zaufania dziecka. Jeżeli wiesz, że możesz być dużo później, zadzwoń do żłobka i o tym uprzedź.
   3. Dziecko w pierwszych dniach będzie płakało, ale gdy zrozumie, że mama czy tata zawsze po nie wracają, przestanie się bać. Na to jednak potrzeba czasu. Pamiętaj, że zadaniem Pań ( opiekunek) jest zabawienie Twojego malucha i wsparcie go w trudnych chwilach.
8. Ważne jest Twoje nastawienie do całej sytuacji. Jeśli jest ci ciężko, martwisz się, poszukaj wsparcia w najbliższych, głośno mów o swoich obawach. Przy dziecku jednak staraj się mówić o żłobku z uśmiechem, zachęcająco. Dziecko od pierwszych dni odczytuje nastrój rodziców, Twoje negatywne nastawienie i strach szybko mu się udzieli. Nie mów: „Przecież wiesz, że MUSISZ tu być“, „Ja wiem, że ty NIE CHCESZ tu zostać, ale nie mamy innego wyjścia“, „WYTRZYMAJ tu trochę, a w domu będziemy się w nagrodę super bawić.“ Takie wypowiedzi negatywnie nastawiają, żłobek jawi się tu jako kara dla dziecka, zła konieczność, coś strasznego. Żłobek ma być tym, co atrakcyjne, ciekawe, gdzie są miłe Panie i dzieci, dużo ciekawych zabawek, dziecko miło spędza czas.
9. Żłobek to dla dziecka szansa na rozwój i samodzielność. Staraj się utrzymać w domu jak najwięcej żłobkowych rytuałów. Jeśli dziecko myje w żłobku rączki po posiłku, samo je przy stole lub siada na nocnik, róbcie tak też w domu. Dom i żłobek to nie będą dwa odrębne światy, ale wspierające się wzajemnie miejsca, które pozwolą dziecku spokojnie iść naprzód, rozwijać się.
10. Każde z dzieci adaptuje się w swoim indywidualnym czasie. Jednym wystarczy tydzień, innym miesiąc. Maluch potrzebuje często dłuższej chwili, 1aby zaufać rodzicowi, że zawsze po nie wróci, a Paniom i dzieciom, że będą się świetnie bawić i nie stanie mu się nic złego. Wiedząc o tym, nie będziemy zaskoczeni początkowymi reakcjami dziecka i będzie nam łatwiej to przetrwać. Rodzice po jakimś czasie przekonują się, że dzieci bawią się tak dobrze, że niechętnie wracają do domu.